Door de vrijwel niet bruikbare internetverbinding op het RV Park in Phoenix komt deze update met een dag vertraging.
Due to the virtually non-exsistant internet connection at the RV Park in Phoenix, this update comes with 1 day delay.
De inhaaldag is aangebroken. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat we vanaf vandaag rustig aan zouden doen, we hadden immers de zon bereikt en de temperaturen waren eindelijk zomers. Echter door de perikelen met de gemiste vlucht aan het begin van onze reis hadden we besloten om vandaag 1 dag goed te maken d.w.z. twee korte 1 overnachtingsadres overslaan en 2 korte tripjes te combineren tot een langere. De overnachting in Tucson werd dus geslachtofferd en is Phoenix onze eindbestemming van vandaag.
The ' Catch up day' has arrived. Intentionally the plan was to ease down from today on as we had arrived in the good weather zone with summer like temperatures & lots of sunshine.
Due to the mishap with the missed flight at the beginning of our journey however, we had decided to catch up the lost day by skipping one stay-over and combine two short trips into 1 loger trip. The night in Tucson was sacrificed, so Phoenix became our destination for today.
We hoefden dus niet op tijd op en hadden ook nog eens voldoende tijd om rustig te ontbijten. Buiten. In het zonnetje.
So we did not have to get up early and had plenty of time for breakfast. Outside. In the sun.
Daar we de avond vantevoren pas laat, lees: na sluitingstijd van het kantoortje, waren aangekomen moesten we vanochtend wachten tot 9u om te betalen.
As we arrived late (Read: after the reception closed) the previous evening, we had to wait until 9.00am to pay for our stay.
De rit naar Phoenix zou zo'n 5,5 uur in beslag nemen, volgens de navigatie. Wat wel per se een tussenstop moest worden was de zgn. 'boneyard' in Tucson; een openlucht opslagplaats van uitgediende (militaire) vliegtuigen die via het Pima Air & Space Museum te bezichtigen is.
Dit had ik eigenlijk al vorig jaar, toen ik een vrij weekend in Phoenix had, willen doen maar het bleek dat de boneyard in het weekend gesloten is.
The ride to Phoenix should take about 5,5 hrs, according to our GPS. The must do stop of the day was the so called ' boneyard' in Tucson; an open air parking lot for (military) aircraft which could be visited through the Pima Air & Space Museum. It was my intention to do this last year when I had my weekend off when I was in Phoenix for business, but unfortunately, the boneyard is closed in the weekend.
Maar ik loop vooruit op de zaken
But I'm ahead of things.
In Las Cruces weggereden, draaiden we al snel weer de snelweg op. Tucson was zo'n 3,5 uur rijden. Het landschap was niet echt spectaculair, maar toch weer mooi van een kant. En weer, net zoals gisteren, vrijwel geen teken van bewoonde wereld op een enkele koe hier en daar na.
Gelukkig is er wel om de ca. 50 miles een tanksation (is ook hard nodig), vaak meet een western store erbij. Weer konden we de verleiding niet weerstaan om toch ook hier weer eens binnen te kijken en verrek, bleef ons toch weer een cowboyhoed aan de vingers plakken. Hoe moeten we dat thuis uitleggen.... er is geen link mogelijk naar Italie en in de cabrio waait zo'n ding ook maar af
When we left Las Cruces, we quickly got on the highway again. It was an about 3,5 hours drive to Tucson. Views were not realy spectecular, but still somehow beatifull. And again, just like yesterday, almost no sign of civilisation except some cows here and there. Fortunately there is a gas station every 50 miles or so, often combined with a western store. And yet again, we couldn't resist the temptation to enter one of the stores and deadgummit, we both got another cowboy hat. How should we explain this at home? There's no logical connection to Italy and driving with the top down would result in the hat being blown off.
Vlak voor de overgang van New Mexico naar Arizona zagen we borden staan met daarop 'Texas Canyon' Texas? Texas? Daar komen we net vandaan.
De naam maakt niet uit, maar wat is die Texas Canyon een beauty. En nu niet allemaal gelijk aan de Grand Canyon denken, want daar lijkt het in de verste verte niet op.
Het is moeilijk te beschrijven, maar mooi is hij zeker. Er liggen allemaal grote, losse ronde stenen, echt prachtig om te zien. En zo snel als de 'canyon' opdook, zo snel was het ook weer gedaan.
De eerste meters door Arizona rijdend ging bijna alleen maar bergaf. Het landschap veranderde naar woestijn met hier en daar een berg (die soms ook beklommen moest worden)
Briefly before entering Arizona from New Mexico, we saw signs mentioning ' Texas Canyon' Texas? Texas? We just left Texas behind us.
The name doesn't realy matter, but what a beauty! And now please don't ya'll think about the grand canyon, becaus you can't realy compatre both.
It's difficult to describe, but beautifull it surely is. There are hundreds of big, round, loose rocks. A very nice sight. And as quickly as the canyon showed up, as quickly it was gone again.
The first stretch driving through Ariona was downhill only. The scenery changed to desert with some scattered mountains. (which we had to climb sometimes)
Bij het luchtvaartmuseum in Tucson aangekomen kregen we te horen dat de touren van de boneyard voor die dag al volgeboekt waren. We zeiden dat we extraspeciaal vanuit Europa hiernaartoe waren gekomen om de boneyard te kunnen zien, maar dat maakte blijkbaar geen indruk. Reserveren is ook niet mogelijk; om 8:45u op het matje staan en dan volgens het principe first come, first served. Dat wordt niet wat, zou de Twent nu zeggen.
Dan maar het museum in. 4 hangaars en een grote buitenplaats vol met oud vliegend spul. Van klein (b.v de Bumble Bee) to zeer groot zoals b.v de B29 Flying Superfortress. Maar ook 2 oude Airforce One's een Superguppy van de NASA, F4 Phantoms, F14 Tomcats (bekend uit Top Gun) de SR-71 Black Bird, een MIG en jawel... een Duitse Alphajet. En nog veel, heeeel veel meer. Erg indrukwekkend en een must visit voor iedereen die van luchtvaart houdt.
 |
| Hamilton Propellers |
 |
| Bumblebee |
Een van de vriendelijke medewerkers heeft ons dan uitgelegd hoe we toch, via gewone wegen, een glimps kunnen opvangen van de boneyard. Gewoon langs de hekken rijden :-)
Zo geadviseerd, zo gedaan. Er staan immens veel vliegtuigen, heel veel C130's Hercules. Honderden zo niet duizenden. Ze lijken allemaal ingepakt, alsof ze 'stand by' staan voor als het een keer nodig is om weer ingezet te kunnen worden.
Na dit allemaal gezien te hebben, werd het weer tijd om door te reizen. Nog 90 minuten rijden naar Phoenix. Jipeee.
Op de volgende RV camping aangekomen sloeg de stemming om. Deze camping ligt practisch midden in de stad (Tempe) en is overvol. En voor al die bezoekers zijn maar 2 douches/WC's. Gezellig. Een rij wachtenden als je zit te kakken :-)
Diana had graag willen BBQ-en, besloten om dit maar over te slaan, want je zit dan quasi in de etalage. Geen behoefte aan. Snel krijgen we ook te horen wat de reden voor de drukte is. Alle groete college baseball clubs komen dus blijkbaar in deze epriode van het jaar naar Tempe & Phoenix voor het voorjaars trainingskamp. Met een hele fan-gemeenschap in hun kielzog.
Omdat we, zeg maar, niet heel erg onder de indruk van de camping waren zouden we na het eten naar het Arizona Grand Resort rijden, waar ik normaal verblijf als ik voor de zaak in Phoenix ben. Helaas. Ook deze vol. Dan maar terug naar de camping. Er moest tenslotte nog een stukje geschreven worden. (Publiceren helaas niet meteen mogelijk; internetverbinding is uit de vorige eeuw.)
