Op zaterdag ochtend vanuit Page vertrokken richting Las Vegas. Geplande reisduur van 5 uur was relatief lang voor de, qua miles, korte rit. Later zou blijken waarom.
Vanaf het RV Park zetten we weer koers richting de dam die we gisteren bezocht hadden. nu moesten we echter doorrijden, waarbij het een flinke partij berg op ging. Het campertje had er maar moeite mee. Boven aangekomen leek de weg voor ons in het oneindige te verdwijnen. een uitgestrekte leegte met een op en neer golvende strook asfalt tot aan de horizon. Geen kip op de weg.
We verlieten Arizona en reden Utah binnen. De rode rotsen veranderden in een mooie bergachtige omgeving. Achter het idyllische plaatsje Kanab moesten we rechts af. een half uur later veranderde de kleur van het asfalt van donker grijs naar fietspaden rood. Vreemd. Wat nu? We reden het Zion National Park binnen.
Maar eerst even wat geld achterlaten. $25 voor toegang tot het park en $15 extra vanwege een oversize vehicle. Nu werd het duidelijk waarom de reistijd een uurtje langer duurde dan ik qua afstand had verwacht. Er zijn 2 tunnels op die weg, de 2e konden we alleen door als het tegemoetkomend verkeer werd tegengehouden zodat wij in het midden van de weg door de tunnel konden rijden. Anders zouden we met het dak de tunnelwand raken. Lijkt Italië wel :-)
We verlieten Arizona en reden Utah binnen. De rode rotsen veranderden in een mooie bergachtige omgeving. Achter het idyllische plaatsje Kanab moesten we rechts af. een half uur later veranderde de kleur van het asfalt van donker grijs naar fietspaden rood. Vreemd. Wat nu? We reden het Zion National Park binnen.
Maar eerst even wat geld achterlaten. $25 voor toegang tot het park en $15 extra vanwege een oversize vehicle. Nu werd het duidelijk waarom de reistijd een uurtje langer duurde dan ik qua afstand had verwacht. Er zijn 2 tunnels op die weg, de 2e konden we alleen door als het tegemoetkomend verkeer werd tegengehouden zodat wij in het midden van de weg door de tunnel konden rijden. Anders zouden we met het dak de tunnelwand raken. Lijkt Italië wel :-)
Daarna een kronkelende afdaling zoals we die vaker in de alpen gedaan hebben, maar dan met een auto die daar beter voor geschikt is. Het ging allemaal langzaam, wat niet erg was, want de omgeving is werkelijk schitterend. Blijkbaar is het een populaire weekendbestemming want iedere parkeerplaats was bezet en er waren veel 'hikers' onderweg.
We verlieten het park en we waren nog geen 5 miles verder veranderde de hele omgeving weer. Dit is echt iets wat me bij zal blijven; zoveel variatie in landschappen en uitzichten heb ik nog nooit meegemaakt.
Op iets meer dan de helft van de afstand was het afgelopen met rustig touren, de GPS dirigeerde ons de snelweg op. Nog 2 uurtjes tot onze laatste kampeerplek in Las Vegas.
Aangekomen op het RV Park in Las Vegas werden we na registratie netjes naar onze staanplaats gedirigeerd. Op de weg naar de staanplaats passeerden wij een afgezette locatie met stoelen, tafels en een podium. Hier werd een complementary BBQ georganiseerd. Met live muziek. Wat een luxe. Free food & drinks :-) RV aansluiten, hapje eten en dan: op naar de Strip.
Makkelijker gezegd dan gedaan. We kregen de tip van de receptie dat we gratis met een shuttlebus van een aangrenzend hotel/casino naar de Strip konden gaan. Echter had ik een leesfoutje gemaakt waardoor we een uur extra op de bus hebben moeten wachten.
Viva Las Vegas.
Zo gaat een bekend liedje. Leven is er zeker in die stad. 24 uur per dag. En dan zeker op de zaterdag avond. Wat een kermis. Je komt er van alles tegen. Straatartiesten, feestende vrijgezellen (m/v), al dan niet zat, bedelaars, de Amerikaanse toerist, crack junks, huel veul Chinezen, spaarcentenverbrandende omaatjes. Je kijkt je ogen uit.
En dan de gebouwen, de hotels. Reuzegroot. Uitbundig verlicht en hier en daar met een show voor de deur (de fonteinen van het Bellagio zijn wel het bekendst).
Dan maar eens 'rein in die gute Stube'. Het Venetian leek ons de meest logische keuze want Italië & een overnachting geboekt. Het begint al buiten met een quasi replica van het paleis op het San Marco plein in Venetië en van de Rialto brug. Als je dan op de 1e verdieping naar binnen loopt weet je niet wat je ziet. Pompeuze zalen en gangen met 'plafondschilderingen'.
Loop je verder naar het gedeelte waar het winkelcentrum is, wordt geprobeerd een Italiaanse sfeer te creëren. De 'bestrating' lijkt op kinderkopjes, maar dan hoogglans gepolijst. De gebouwen waar de winkels in huizen zijn in, wat men in Amerika denkt, 'typisch' Italiaanse stijl.
Het plafond is als de lucht beschilderd, helder blauw met wat wolkjes. Het lijkt ook midden in de nacht alsof het hier dus midden op de dag is. Het winkelcentrum is gigantisch. Hier en daar opgesierd met een pleintje of plein met replica's van bekende fonteinen en andere beeldhouwkunst. Het lijkt allemaal marmer, maar als je er op klopt, lijkt het net papier-maché overtrokken met een harde lak of kunsthars.
Artificial Decadence. Die uitdrukking bedacht ik toen. Kunstmatige decadentie.
Na een uurtje of 2in het Venetian rondgestruind te hebben, zijn we naar het Bellagio getogen. Toch even de fontein-show meepikken als we hier toch al zijn. Rijendik staan de mensen op het spektakel te wachten. De show duurt zo'n 4 minuten. Wel grappig.
Daarna de straat overgestoken naar het Planet Hollywood Hotel. Ook hier weer honderden winkel(tje)s en een Sportsbar. Hier kon ik gelukkig F1 kijken en, onder het genot van een biertje en wat nacho's, toezien hoe Max Verstappen een geweldige race reed.
Het was inmiddels 1:15u, tijd om terug te gaan voor de laatste nacht in de camper.
De tweede dag in Las vegas begon ongewoon. Uiteraard het inmiddels standaard ontbijtje van 2 sneetjes geroosterd brood, een hard gekookt ei en een grote kop koffie, maar daarna moesten we maar eens beginnen met het inpakken van de koffers. Enerzijds omdat we die avond in het Venetian zouden slapen, anderzijds omdat we morgen de RV zullen inleveren.
Dus 1 koffertje gereedmaken om mee naar het hotel te nemen, 1 grote koffer alvast inpakken met spullen die we zeker niet meer nodig zullen hebben. De rest al vouwen & klaarleggen om in te pakken. Nog snel even afwassen en dan weer richting stad. Na het debacle van de gratis bus gisteren, besloten om een taxi te nemen. Dus naar de receptie die een taxi zouden bestellen. 20-40 minuten wachten werd gezegd. Na een klein uurtje was de taxi er nog niet, dan maar met het ov (lees: de bus). Op Flamingo Av. opgestapt, die gaat rechtstreeks naar de Strip. Ongeveer 6 mijl afstand. De bus deed er een uur (!!) over. het leek we of er om de 50m een bushalte was en dat bij iedere bushalte iemand wilde op- of uitstappen. Dat schiet niet echt op, zo.
Eindelijk op de Strip aangekomen, koers genomen om bij het hotel in te checken. even zoeken waar je moet zijn om in te checken, uiteindelijk gevonden. We zouden een kamer met uitzicht op de Strip krijgen. Sleutel in ontvangst genomen, via de doolhof die het casino is, naar de kamer. Geen uitzicht op de strip. Op de hakken omgedraaid, terug naar de receptie. Nieuwe kamer gekregen in een andere vleugel van het hotel. Op naar de kamer.... sleutel doet 't niet. Weeeer terug naar de receptie. Weer een andere kamer gekregen, maar wel met een mooi uitzicht volgens de receptioniste. Ze had niet gelogen. We zaten op de 22e verdieping met uitzicht op het Mirage aan de overkant van de Strip. Mooi.
Opgefrist op weg naar Caesars Palace. Hier aangekomen wisten we niet wat we zagen; was het Venetian al pompeus, het Caesars deed daar nog een schepje boven op. Ook hier kun je uren rondstruinen en de tijd vergeten. Wat dan ook gebeurde. onder in het Casino van het Caesars was een restaurant van Gordon Ramsay. Kaart zag er goed uit, daar dan maar eten vanavond. Eerst even terug naar ons hotel, onze voeten waren aan wat rust toe. We zouden deze zondag bijna 21 km lopen (fijn zo'n iPhone app die dat automatisch bijhoudt)
Snel even douchen. Heerlijk zo'n ruime douche na bijna 2 weken camperdouchetje
Op naar het restaurant een hapje eten. Diana had truffelfrietjes besteld, die waren heerlijk.
Na het eten op weg naar de oude stad. Fremont st.
Eerst zoeken naar de monorail. In het Bally's opgestapt naar de eindbestemming van de monorail-lijn. Fremontstreet was echter nog een stukje verwijderd, dan maar een taxi gepakt.
Wat een kermis die Fremontstreet en wat een totaal ander publiek. Je herkent wel nog wat oude casino's uit oude films, maar de hele straat is nu overdekt met een gigantische boog die als beeldscherm fungeert. Wel weer op een bepaalde manier indrukwekkend, maar het doet afbreuk aan de oude stad, vind ik.
Even er doorheen geslenterd, poppetje gezien, kastje toe. inmiddels was het alweer 1 uur, terug naar het hotel dus naar een heerlijk bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten